”Dette er eit stort mysterium...”

Eit framlegg på 16.mai

Det må vekkje stor oppsikt når den norske regjeringa ved Barne-og Likestillingsdepartementet no har lagt fram eit høyringsnotat om ny ”kjønnsnøytral” ekteskapslov. Straks rykte merkeleg nok to nyutnemnde kyrkjelege leiarar ut med støtte til framlegget.

Det er tankevekkjande at framlegget kom dagen før Helgetorsdag, som i år fall saman med Grunnlovsdagen.

Som eit apropos lyder ei av tekstane me las i kyrkja denne dagen slik:

“Dersom Herren ikkje byggjer huset,

arbeider bygningsmennene til fånyttes.

Dersom Herren ikkje vaktar byen,

vaker vaktmannen til fånyttes…”(Sal.127,1)

Eit brot med kristen og norsk tradisjon

Vi ønskjer å ha forståing for andre meiningar enn våre eigne. Men dette er eit fritt land, og vi har óg rett til å ha vårt eige syn. Frå kyrkja vil vi då seia frå om at på grunnleggjande punkt bryt tankegangen i framlegget med landet vårt sin lange kristne tradisjon sidan munkane kom frå øyane i vest med evangeliet om Jesus Kristus.

Den kristne misjonen til vårt land førte med seg den kristne sed og skikk som har vore akseptert i eit heilt millennium, langt utanfor kyrkjebenkene. Men no ser ein ut til å vera brydd over dette faktum. Kanskje er det óg verre enn som så: Våre leiande politikarar kan sjå ut til å ha gløymt, eller veit ikkje kva kristen tru og liv er.

Situasjonen synest likevel å femne om langt vidare problemstillingar enn dei vi i kyrkja er opptekne av: Her er mangel på røter og historieløyse på ferde, for den kulturelle og historiske samanhengen Noreg står i, like frå Kristenretten(”Det store sedskiftet”) som biskop Grimkjell og Heilag Olav la fram på Mostratinget i 1024, synest å vere på veg bort.

Ein betre veg

Det fins framleis mange nordmenn på grasrota som ønskjer å basere livet sitt på eit kristent verdigrunnlag.

Å velja ”nøytralitet” vert heilt feil i tilhøve til desse, men óg overfor andre livssyn og religionar.

Ein betre og tryggare veg er den me har hatt til no: At staten har det fundamentet som synest å vera fleirtalet sitt ønskje, og at dei som tenkjer(eller føler) på ein annen måte vert møtt med forståing, kjærleik og varme, og at vi alle får leve fritt og respektert i vårt kjære fedreland.

Ønskjer fleirtalet ein annan basis enn den kristne, skal dét respekterast. Men då vert ordninga med statskyrkje utan meining!

Det er sjølvsagt at me på kristen basis møter andre med kjærleik og eit ope sinn. Utan å legge bort eller teie om kva vi sjølv meiner er rett. Først når ein veit kor ein sjølv står kan ein syne sann toleranse.

Det skal elles bli interessant å sjå kor langt ”nøytraliteten” etterkvart vil nå for oss som vil stå på Bibelens og Kyrkja sitt syn i nemnde sak.

Det kristne synet på ekteskapet

Etter kristen forståing omfattar ekteskapet to kjønn. Det er både ei skaparordning, og er innsett av Kristus sjølv(Matt.19,1 flg.). Nett tilhøvet mellom mann og kvinne i ekteskapet er eit bilete på tilhøvet mellom Kristus og Kyrkja, slik vi kan lese det i Efesarbrevet:

”…vi er lemer på hans kropp. Difor skal mannen forlata far og mor og halda seg til kona si, og dei to skal vera eitt. Dette er eit stort mysterium(latin: sacramentum); eg tenkjer på Kristus og kyrkja.” (Ef.5,30-32)

Det er verdt å notere seg at dei klåraste kyrkjelege uttalene om kva som er kristen etikk no kjem frå andre kyrkjer enn henne vi sjølv til no har rekna med at vi hadde ein heim i. Men her hjå oss har vi ikkje problem med å skrive under på den uttalen vi finn på følgjande lenke:

http://www.katolsk.no/nyheter/2005/10/10-0001.htm

Situasjonen vi står overfor viser at vi óg på vår kyrkjemark snarast bør ta til med å kalle ekteskapet mellom mann og kvinne for sakramentalt.

Dette er eit stort mysterium!

Eg viser elles til ei preike frå Hjelme kyrkje hausten 2005:

http://www.stellamaris.no/091005.htm

svennam@hotmail.com