SKG

Ottar S. Myrseth

Ålesund, 21. april 1998

Kyrkjerådet v/underdirektør Gerd Karin Røsæg

Ad: DIALOGMØTE

Viser til brev av 27. mars og takkar for invitasjontil dialogmøte den 20. mai. Vistiller gjerne til ein slik samtale, men har nokre spørsmål til programmet.

Det undrar oss for det fyrste at ingen somrepresenterer organisasjonane for kvinneprest-motstandarar er sette til åinnleie om vår forståing av situasjonen. Dessutan ser det for oss ut til at det oppsette programmet kjem til ående i eit blindspor.

Programmet gir inntrykk av at samtalen vesentleg vildreie seg om problem og utfordringar knytt til køyrereglane. Dette er ikkje det temaet som idagengasjerer oss. Vi har trong forheller å samtale om det som kan ligge under temaet "å leve i respekt forhverandre". Det store spørsmåletfor våre prestar og teologiske kandidatar idag er korvidt Den norske kyrkja vilvise oss den same respekt som vert vist dei kvinnelege prestane.  Vårt spørsmål til Den norske kyrkjaidag er om ho ynskjer prestar av vår integritet eller ikkje.  Eg vil gjere greie for dette:

Etter den ordning som gjeld er det lik tilgang tilprestetensta for både kvinner og menn. Eller for å bruke Kyrkjerådet sine ord i høyringssvaret til Bispemøte-utgreiinga"Kirkens enhet og troens fundamenter" (1997):

"I kvinneprestspørsmålet finnes det i vår kirkebare én kirkeordning; nemlig den at kvinnelige prester har lik adgang som menntil prestestillinger i Den norske kirke. Det er like fullt en kjensgjerning at det fortsatt finnes to syn pådette i Den norske kirke. ... (Så vert køyrereglane nemnde). ...Disse kjørereglerhar imidlertid ikke

kirkerettslig bindende status og kvinneprestmotstandernemå akseptere gjeldende kirkeordning."

Det er vanskeleg å kome forbi at dette inneber at detikkje er kyrkjerettsleg basis for 'respekt' for kvinneprestmotstandarar siovertyding i den kyrkjelege kvardag. Vårt spørsmål til dialogmøtet er om der er vilje i kyrkja sine styrandeorgan til å vise oss den respekt at våre kandidatar kan bli ordinerte tilprestar med sin integritet intakt og at vi i framtida kan få gjerepresteteneste og i praksis leve etter vår overtyding i embetsspørsmålet. Når dei kvinnelege prestane får nytefull respekt for si teneste, meiner vi den same rett skulle tilkome oss.

I dagens situasjon etterlyser vi kyrkjerettslegsikring for denne respekten. Vihar ved fleire høve etterlyst det , og særleg gjennom den partssamansettekommisjonen under bispemøtet for nokre år sidan har vi fremja

forslag om alternativt biskopeleg tilsyn forkvinneprestmotstandarar i bispedøme med kvinneleg biskop. Forslaget vart feia av banen av Bispemøtet,og der har i ettertid ikkje blitt vist nokon vilje til å kome

oss i møte.

Spora frå vårt naboland i aust skræmer. Her er situasjonen at teologiskekandidatar med vår overtyding ikkje kan bli ordinerte utan å kompromittere sinintegritet. Heller ikkje kankvinneprestmotstandarar få leiande

prestestillingar. Vegen til eit slikt yrkesforbod liggopen også i vår kyrkje.

Dersom det ikkje vert sikra ein kyrkjerettsleg basissom legg grunnlaget for den nemnde 'respekt for hverandre', er det ikkjevanskeleg å tenkje seg at vegen er kort fyrst til yrkesforbodet og dinest til åheresierklære vårt

standpunkt. Dersom Kyrkjerådet ikkje er interessert i å setje dette på dagsorden, erder lite å snakke om. Då kan vårtmøte ikkje bli mykje meir enn ei tåkelegging av ei sak som makt-instansane ikyrkja alt har avgjort.

Dette er det brennande spørsmålet vi vil ha pådagsorden på dialogmøtet. Vi imøtesereit svar.

For Samråd på Kirkens Grunn

Ottar S. Myrseth